Het eerste nationale park van Latvia, opgericht in 1973, strekt zich uit van het met kastelen bezaaide Sigulda tot het rustige Valmiera. Het is populair om te wandelen, fietsen, kamperen en kanoën.
De lokale bevolking van Sigulda noemt hun stad trots het ‘Zwitserland van Letland’.
Het nieuwe kasteel van Sigulda
Dit neogotische landhuis werd in 1878 gebouwd als het huis van de Russische prins Dimitri Kropotkin, de man die verantwoordelijk was voor het veranderen van Sigulda in een toeristenoord. Het is niet toegankelijk voor het publiek, maar je kunt wel over het terrein dwalen. Het gebouw is verschillende keren van eigenaar en functie veranderd. Sinds 1993 is de regioraad van Sigulda in het kasteel gevestigd.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd dit gebouw verwoest. In 1922 werd New Castle het Schrijverskasteel omdat het werd gebruikt door de Letse Unie van Schrijvers en Journalisten. Het gebouw was na de oorlog in onbruikbare staat, dus de Unie moest een grote hoeveelheid geld investeren in restauratie.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het Nieuwe Kasteel gebruikt als hoofdkwartier voor de Nord-divisie van het Duitse leger. Na de oorlog maakte de Raad van Ministers van de USSR er een recreatiehuis voor hoge staatsfunctionarissen van. Sinds 1993 is de regioraad van Sigulda in het kasteel gevestigd.
Het Turaida-kasteel
Turaida betekent ‘Gods tuin’ in het oude Livonisch. Het rode bakstenen kasteel met zijn hoge cilindervormige toren werd in 1214 gebouwd. Het kasteel is onlangs gereconstrueerd.
De bouw van het Turaida kasteel begon in 1214 op aanwijzing van Albert, aartsbisschop en stichter van Riga, aan zijn Livonische Broeders van het Zwaard op de plaats waar voorheen het houten kasteel van de Livoniërs had gestaan. Het kasteel is grotendeels gebouwd in de klassieke constructie van rode baksteen.
In de 14e en 15e eeuw werd het kasteel uitgebreid met torens en woongebouwen. In de 17e eeuw begon het kasteel zijn strategische belang te verliezen. Na een brand in 1776 werd het verlaten en raakte het geleidelijk in verval.
Aan het begin van de 20e eeuw waren er alleen nog afzonderlijke fragmenten van de verdedigingsmuur en enkele gebouwen – de hoofdtoren, de halfronde toren en het westelijke deel – overgebleven.
Vanaf 1976 werden regelmatig archeologische opgravingen uitgevoerd, gevolgd door restauratie- en conserveringswerkzaamheden.
In de gerestaureerde gebouwen zijn tentoonstellingen over de geschiedenis van het bakstenen kasteel en de Gauja Livonians beschikbaar. Vanaf de hoofdtoren is het mogelijk om het unieke landschap van de Gauja-vallei en het grondgebied van het Turaida Museum Reserve te zien.
Een museum in de 15e-eeuwse graanschuur van het kasteel biedt een interessant verslag van de staat Livoni van 1319 tot 1561, en aanvullende tentoonstellingen kunnen worden bekeken in de 42 meter hoge Donjontoren en de westelijke en zuidelijke torens van het kasteel. De rest van het reservaat bestaat uit een verscheidenheid aan gebouwen die zijn omgetoverd tot kleine galerijen en tentoonstellingen (o.a. een smederij).
Bij de houten kerk (1750) ligt het graf van Maija Roze, een noodlottige schoonheid die bekend staat als de ‘Roos van Turaida’.
Gütmansgrot
De Gūtmans-grot ligt halverwege Sigulda en het kasteel van Turaida. Het is de grootste grot in Letland en is 18 meter diep, 12 meter breed en 10 meter hoog. Hij bevat inscripties uit de 17e eeuw. De naam is een verwijzing naar de heler Gütman die er ooit werkzaam was. Van het waterstroompje dat uit de grot borrelde zou een geneeskrachtige werking zijn uitgegaan. Let ook op de wandtekeningen en inscripties. De oudste dateert uit 1688.
De Roos van Turaida zou hier zijn vermoord.
