Apatani stam
De Apatani is een etnische groep die leeft in de staat Arunachal Pradesh in het noorden van India .
Hun taal behoort tot de Tani-taalgroep van de Tibetaans-Birmese talen .
Religie
Ze beoefenen de Donyi-Polo religie (net als andere stammen in Arunachal Pradesh). Ze aanbidden de zon en de maan. Ze geloven dat slechte gebeurtenissen worden veroorzaakt door boze geesten en daarom proberen ze hen te sussen door het offeren van kippen, koeien en andere dieren. Ze geloven ook dat de verschillende etnische groepen in Arunchal Pradesh dezelfde voorouder delen: Abotani .
Cultuur
Het is de gewoonte van vrouwen om hun neusgaten te versieren met schijven van zwartgeblakerd rotan. Dit wordt een yabinghulo genoemd . Deze praktijk zou zijn ontstaan toen Apataanse vrouwen niet langer aantrekkelijk wilden lijken voor de mannen van de omringende stammen. Apatani-kleding is uitgebreid en kleurrijk. Tatoeages zijn erg populair.
De Apatani’s geven de man een hogere sociale status dan de vrouw, hoewel beide geslachten de verantwoordelijkheden delen om voor het huis en het gezin te zorgen.
De Apatani’s beoefenen rijstteelt. Ze staan in de regio bekend om hun zeer geavanceerde irrigatiesysteem.
Wie zijn de Apatani?
Overzicht
De Apatani, ook bekend als de Tanw of de Tanii, is een relatief kleine etnische stamgroep die leeft in de staat Arunachal Pradesh in het noorden van India. De meest recente volkstelling vermeldt hun bevolkingsaantal op ongeveer 44.000 mensen in totaal. De Apatani wonen voornamelijk in de Ziro-vallei in Arunachal Pradesh, een van de oudste nederzettingen in de staat. Het land daar is vooral koel, aangezien Ziro op grote hoogte ligt. Het landschap wordt gekenmerkt door rijstvelden en bossen. Daarnaast komt het land waarop de Apatani wonen momenteel in aanmerking om te worden aangewezen als UNESCO-werelderfgoedcultuur, aangezien de Apatani, die een integraal onderdeel waren van de ontwikkeling van het gebied, daar al eeuwenlang wonen. De Apatani spreken Hindi, Engels en een inheemse taal die ook Apatani wordt genoemd.
De Apatani wonen al generaties lang in de regio van de Ziro-vallei. Ze zijn bekend vanwege hun ingewikkelde culturele ceremonies, hun unieke religieuze praktijken en hun landbouwpraktijken. De Apatani, hoewel een relatief kleine groep, vormen niettemin een zeer belangrijke gemeenschap.
Godsdienst
De overgrote meerderheid van de Apatani’s beoefent nog steeds een religie genaamd Donyi-Polo, (zon – maan). Deze religie wordt vaak beoefend door tribale groepen in de Indiase staten Arunachal Pradesh en Assam, evenals in delen van Tibet en Birma. Er zijn tegenwoordig ongeveer 370.000 beoefenaars van de religie. Beoefenaars aanbidden zes hoofdgoden, waarvan wordt aangenomen dat ze zorgen voor de aarde en de mensen die haar bewonen.
Helaas zijn christelijke missionarissen en andere christelijke groepen de afgelopen jaren begonnen met het nieuw leven inblazen van de inspanningen om de Apatani-bevolking (en andere stamvolgelingen van Donyi-Polo) tot het christendom te bekeren. Er is tot nu toe minimaal succes geboekt, maar van sommige Apatani, vooral die van jongere generaties, is vastgelegd dat ze zich bekeren. Er is echter een sterke negatieve reactie op deze krachten geweest in de Apatani Donyi-Polo-gemeenschappen. Ze beschouwen Donyi-Polo als nauw verbonden met hun culturele identiteit en erfgoed. Wanneer een Apatani-persoon ervoor kiest zich tot het christendom te bekeren, wordt er ook van uitgegaan dat hij zijn cultuur en dus zijn identiteit heeft opgegeven.
De vlag van de Donyi-Polo-religie, die de zon vertegenwoordigt, staat gewoonlijk boven de huizen van de beoefenaars.
Lichaamsaanpassingen
Een van de dingen waarvoor de Apatani-bevolking het meest herkenbaar is, zijn de lichaamsveranderingen die veel van hun vrouwen in het verleden hebben ondergaan. Hoewel veel Apatani-vrouwen van oudere generaties deze aanpassingen nog steeds toepassen, worden ze steeds minder populair onder jongere vrouwen naarmate de stam meer gemoderniseerd en omdat de Indiase regering de praktijk in de jaren zeventig officieel verbood.
Er wordt gezegd dat de Apatani-stam vele jaren in het verleden voor een enorm probleem stond: omdat hun vrouwen algemeen werden beschouwd als de mooiste in de regio, waren ze zeer gewild als bruiden. Zo gewild zelfs dat mannen uit andere rivaliserende stammen de Ziro-vallei zouden binnensluipen en Apatani-vrouwen zouden ontvoeren om hen tot een huwelijk te dwingen. Om deze ontvoeringen tegen te gaan, bedacht de stam een manier om hun vrouwen minder aantrekkelijk, en dus minder wenselijk, te maken voor deze andere mannen. Hun oplossing was om het uiterlijk van de gezichten van de vrouwen ingrijpend te wijzigen.
De Apatani-vrouwen ondergingen twee belangrijke aanpassingen aan hun gezicht. De eerste wijziging was dat vrouwen ‘neuspluggen’ droegen. De pluggen, over het algemeen gemaakt van glad, gesneden hout, werden in kleine vorm aangebracht en vervangen door steeds grotere.
De tweede aanpassing voor de Apatani-vrouwen zou zijn om hun gezicht te tatoeëren
Apatanivrouwen en meisjes tatoeëerden heel specifieke patronen op hun gezicht: vijf blauwe lijnen op hun kin en één brede lijn in het midden van hun voorhoofd, afkomstig van de haarlijn en eindigend bij de neuspunt. Hoewel de tatoeages als doel hadden om de vrouwen ‘minder aantrekkelijk’ te maken, waren ze ook een symbool van hun identiteit. In de begindagen was het niet laten tatoeëren voor jonge Apatani-vrouwen geen optie. Het werd echter al snel een gewild symbool van trots en schoonheid binnen de stam. Hoewel niet meer beoefend, blijven de tatoeages en neusaanpassingen een kenmerk van de cultuur van de stam en hebben ze een aanzienlijke invloed gehad op hun geschiedenis.
Landbouwtechnieken en ecologische impact
Het land van de Apatani-stam staat op de lijst met plaatsen van de UNESCO vanwege de unieke manier waarop de stam het land gebruikt. De Apatani hebben, door generaties van experimenteren, een wezenlijke kennis van hun land ontwikkeld. Ze weten hoe ze het land het meest adequaat kunnen gebruiken op een manier die schijnbaar volledig duurzaam is voor gebruik door toekomstige generaties.
Hoewel de Ziro-vallei een relatief klein gebied is, is het ook relatief vlak. Dit, in combinatie met het lokale klimaat, maakt het een perfect gebied om rijst te verbouwen, wat belangrijk is voor de Apatani-gemeenschap, zowel voor commerciële doeleinden als voor zelfvoorzienende doeleinden. Wat echter zo uniek is aan de manier waarop de Apatani hun rijstvelden bewerken, is het feit dat ze hun land gebruiken om zowel rijst als vis samen te verbouwen. Rijstgewassen groeien het meest efficiënt in water. Zo hebben de Apatani een systeem ontwikkeld waarbij ze tegelijkertijd vis kweken in hun waterige rijstvelden. Zowel de rijst als de vis zijn belangrijke voedselbronnen voor de Apatani.
Het vis- en rijstsysteem werkt ook samen met andere gewassen die in de regio worden verbouwd. Om de rijstvelden te scheiden, verbouwen de Apatani ook andere granen, zoals gierst, op droge landstroken tussen de rijstgewassen. De voedingsstoffen die worden geproduceerd door het visafval dat in de grond van de graanstroken terechtkomt, voeden hun grond en zorgen voor een hoogwaardige gewasopbrengst. De Apatani kunnen hun velden het hele jaar door blijven gebruiken. De stam gebruikt deze methoden al minstens twintig generaties. De Apatani aanbidden nog steeds de natuur, en deze principes worden weerspiegeld in de manier waarop ze het land waarop ze leven koesteren en behouden, terwijl ze er nog steeds van leven.
Festivals en kunst
Festivals en gemeenschapsevenementen zijn erg belangrijk voor de Apatani-manier van leven. Zoals eerder vermeld, beoefent de meerderheid van de Apatani nog steeds een traditionele, op de natuur gebaseerde religie. Daarom zijn veel van de festivals en vieringen die ze elk jaar hebben gebaseerd op natuurlijke gebeurtenissen of gewoon om de natuur te vieren. Een van hun twee belangrijkste festivals is gebaseerd op de verwachting van een grote herfstoogst en wordt gevierd in juli. Dit festival heet “Dree”. Tijdens Dree voeren de Apatani rituelen uit om vijf van hun goden tevreden te stellen, die volgens hen een succesvolle oogst voor hen zullen verzekeren. Nog een van hun belangrijke festivals, genaamd “Myoko”, heeft niet te maken met de oogst, maar is eerder een viering van vriendschap en verbinding in de gemeenschap. Myoko duurt ongeveer een maand van eind maart tot eind april.
De Apatani staan in hun regio ook bekend om hun handwerk. De ambachten van Apatani zijn vaak gebaseerd op een soort van weven; handgeweven ambachten, manden van riet en bamboe en het maken van meubels worden vaak gemaakt voor zowel plezier als voor de verkoop. Ingewikkeld geweven sjaals en linnengoed in felle kleuren zijn populair bij kopers van buitenaf. Deze ambachten zie je terug in Apatani-huizen en traditionele kleding. De manden worden vaak gebruikt in hun landbouwpraktijken. Een voorbeeld van hun weefstijlen is hieronder te zien in de linnen rokken met patronen die door dansers op het Dree-festival worden gedragen.
Bulyañs
Een ander belangrijk en uniek kenmerk van de Apatani-cultuur is hun afhankelijkheid van bulyañs. Bulyañs zijn dorpsraden die toezicht houden op de algemene activiteiten en juridische procedures van de gemeenschappen van Apatanis. Bulyañ’s functioneren heel anders dan wat de meeste westerse wet- en rechtssystemen als normaal zouden beschouwen. In plaats van zich te concentreren op straffen of op het vervolgen van mensen die strafbare feiten hebben gepleegd, werken de Apatani die in de bulyañs zitten om maatregelen te nemen en regels in hun dorpen in te voeren die voorkomen dat misdaden plaatsvinden. Bulyañs brengen hun gemeenschapsleden samen en creëren een veilige en warme omgeving voor iedereen om in te leven. Hoewel sociaal-juridische systemen zoals de bulyañs in het verleden zijn bekritiseerd omdat ze niet bijzonder effectief waren, vooral niet op een brede schaal, blijven ze een hoofdbestanddeel van de Apatani-samenleving. Bulyañs zijn ook actief betrokken bij gemeenschapsfuncties en vergroten de betrokkenheid van alle stamleden, waardoor de gemeenschap dichter bij en nauwer verbonden is met hun cultuur.